Opname!

Zonder overdrijving toch wel de belangrijkste stap in het hele proces. Als technicus gaat het over microfoons en hun opstelling, kabels, verbindingen, het meest optimale opnameniveau, koptelefoonmixjes etc. 
In het kader van de opname is dat weliswaar van cruciaal belang maar waar het primair om gaat is natuurlijk het geluid, de stem, de muziek, de toon, het ritme en de intentie van het geheel.
Sommigen hebben soms last van opnamekoorts, anderen minder. Wat is het leven zonder af en toe een beetje gezonde spanning? 

Als de opname er is komt de vraag of ie goed is. Soms meteen door naar het volgende, soms nog eens, nog een stukje, kiezen, vergelijken... 
Als het technisch oké is gegaan vind ik persoonlijk iedere opname goed.

Een andere kwestie is de opnamemethode. Spoor voor spoor, take voor take, voor de zuiverste opnames per stem of instrument en voor de meeste flexibiliteit met betrekking tot punchen en dergelijke (losse stukjes overdoen). Hiermee is er namelijk geen sprake van overspraak (geluid van anderen en andere instrumenten wat wordt opgepakt door de microfoons). 
Maar voor het extra gevoel van samenspel valt ook wat te zeggen. Misschien zelfs onmisbaar in bepaalde gevallen. En wellicht vergt dat ook wat minder doorlooptijd.
Een keuze in de opnamemethode hangt ook samen met het doel van de opname. Dient het als demo of wordt het een artistiek meesterwerk of een kaskraker...